Dobrze jest w życiu znaleźć czas na zachwyt. To, co widzimy na co dzień, nawet najpiękniejsze, powszednieje. Wystarczy jednak doświadczyć pustyni, by docenić zamieniające sie w mokradła polskie równiny. Wschody i zachody słońca oglądane z okien i balkonów naszych mieszkań wydają się tak zwyczajne jak kawa, którą przy okazji popijamy. Jeżeli jednak najpierw trzeba pokonać 750 metrów (2285 m n.p.m.), moment, gdy na horyzoncie złoty krąg rozprasza ciemności, staje się magicznym przedstawieniem.
Zanim nastąpi ciąg dalszy opowieści, zapraszam do rozpoznania miejsc, w których zachwycałam się wschodem i zachodem słońca.
